به گزارش روابط عمومی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان شهرستانهای استان تهرلن :
حاج عباس سلیمی معاونت فرهنگی وامورزائزان حزم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) دردیدار بادانش آکوزان اتحادیه انجمن اسلامی دانش آموزان شهرستانهای استان تهران بیان فرمودند: دانش آموزان امروزی به فزموده امام خمینی همان سربازان درگهواره اول انقلاب هستند وی با تاکید برحضور موثر دانش آموزان درجریان سازی فرهنگس جامعه خاطرنشان کردند آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی

با تمام توان آماده ی حضور دانش اموزان دربرنامه های مختلف حرم می باشند ایشان با اشاره به اولین همایش بین المللی آیین دوستی گفتند: امیدواریم درسالهای اتی این حرکت پرخیروبرکت مستدام بوده  وسال به سال تقویت شود.

حسن رحیم پور:
بگذارید یک خاطره برایتان بگویم که از برادر شهیدم شنیده ام، شاید قبلا هم گفته باشم، منتهی من چون مثل بعضی ها خاطره جدید نمیتوانم از خودم اختراع کنم، مجبورم همان قدیمی ها را بگویم….( خنده حضار…)
ما آدمی داشتیم در منطقه که آمده بود جبهه و در تمام عمرش نماز نخوانده بود …
من چند روز قبل از عملیات کربلای چهار رسیدم منطقه و شب قبل از عملیات توی خط خمپاره خورده بود و چند نفر شهید شده بودند و خون و تکه های گوشت و دست و پای قطع شده توی سنگر افتاده بود،
اخوی ما (شهید حمید رحیم پور ازغدی) که همان شب، چند ساعت بعد از این قضیه خودش شهید شد، به من گفت می دانی این پا مال کیه؟
گفتم: “نه” ،
گفت آمدند توی لشگر و گفتند که ما نیروهای داوطلبی میخواهیم که آماده باشند برای یک ماموریت بی برگشت، ما بلند شدیم، همه آمده بودند برای جبهه اما بالاخره یک عده ای بلند شدیم، نمیدانستیم چه ماموریتی هست اما گفتیم ما می آییم،
شب، بچه ها مشغول دعای کمیل بودند و همه در حال تأثر گریه میکردند اما ایشان از همه بلندتر گریه می کرد، بعد رسید به قسمت استغفار که داد می زد من غلط کردم، من …. خوردم و فلان و فلان و کم کم رسید به فحش های ناموسی به خودش، که ما هم گریه مان گرفته بود و هم خنده مان گرفته بود از کار او،
بعد دیدیم کار دارد به جاهای باریک میکشد و فحش های بد دارد به خودش میدهد، آمدیم دستش را گرفتیم و آوردیم بیرون و گفتیم تو حالت خوش نیست، این چرند و پرند ها چیه که میگی؟!
گفت شما ها نمیدانید من چه آدم کثیفی هستم، من مثل شماها نیستم، من بین شماها بُر خوردم، من اصلاً نماز در عمرم نخواندم، من مشروب خوردم، من ….
باز دیدیم که دارد اعتراف میکند به کارهایی که کرده، جلوی دهنش را گرفتیم و گفتیم هر کاری که کردی، کردی، دیگر الان تو راهت را عوض کردی، ما مسیحی نیستیم که برویم پیش کشیش و به گناهانمان اعتراف کنیم، اعتراف به گناه خودش گناه کبیره است، پیش خودت و خدا اعتراف کن و توبه کن .
بعد بهش نماز یاد دادیم و در یکی دوماه آمادگی قبل عملیات نماز را یاد گرفت و مشغول نمازهای قضا بود،
بعد به برادرم گفته بود که اگر در این عملیات کشته شوم، تکلیف نماز ها و روزه هایی که نخوانده ام چه میشود؟
گفت به او گفتم همه را خدا میبخشد،
به من گفت :” به همین کشکی؟!” ،
گفتم :” از این هم کشکی تر، خدا در قرآن خودش وعده داده که یغفر الذنوب جمیعاً همه گناهانتان را می بخشم.”
((( یه قدم در راه خدا برداری خدا چندین قدم برات برمیداره دیگه بخشیدن گناهان چیزی نیست البته در صورتی که واقعا مثل این بنده خدا از گناه پشیمون شده باشی و لذت خدا در وجودت از بین رفته باشه اونوقت برکات رو میتونی حس کنی … ))) إن شاءالله

به وبلاگ من خوش آمدید

امیدوارم از این وبلاگ خوشتان امده باشد.